|
|||||||
АвтоАвтоматизацияАрхитектураАстрономияАудитБиологияБухгалтерияВоенное делоГенетикаГеографияГеологияГосударствоДомДругоеЖурналистика и СМИИзобретательствоИностранные языкиИнформатикаИскусствоИсторияКомпьютерыКулинарияКультураЛексикологияЛитератураЛогикаМаркетингМатематикаМашиностроениеМедицинаМенеджментМеталлы и СваркаМеханикаМузыкаНаселениеОбразованиеОхрана безопасности жизниОхрана ТрудаПедагогикаПолитикаПравоПриборостроениеПрограммированиеПроизводствоПромышленностьПсихологияРадиоРегилияСвязьСоциологияСпортСтандартизацияСтроительствоТехнологииТорговляТуризмФизикаФизиологияФилософияФинансыХимияХозяйствоЦеннообразованиеЧерчениеЭкологияЭконометрикаЭкономикаЭлектроникаЮриспунденкция |
Лютага – Міжнародны дзень роднай мовы
Слова кожнае і кожны сказ бацькоўскі Змалку трэба моцна бараніць… Па дарозе доўгай, бруднай, коўзкай Мовы матчынай запомні карані… Пімен Панчанка Магчыма, гэта і не нова, Што слова – зерне на сяўбе, А хто не любіць роднай мовы, Той любіць толькі сам сябе… С. Грахоўскі Cёння у свеце шмат цудоўных моў. Адны з іх вабяць сваёй прыгажосцю і непаўторнасцю, другія – мілагучнасцю. Але ў кожнага чалавека ёсць толькі адна родная мова, якая завецца роднай. Менавіта на гэтай мове ён размаўляе з роднымі, сябрамі, знаёмымі. І вельмі дрэнна, калі чалавек пачынае забывацца на сваю мову, не шануе яе. На працягу 9 гадоў кожны народ 21 лютага адзначае Дзень роднай мовы. Першапачаткова з такой ініцыятывай выступіў Бангладэш. Менавіта ў гэтай краіне 21 лютага 1957 года загінулі пяць студэнтаў, якія адстойвалі права навучацца на роднай мове. Зараз у нашым рознакаляровым і рознагалосым свеце налічваецца больш за шэсць тысяч моваў. Палова з іх пад пагрозай знікнення. Дзеля захавання моў, якія апынуліся на парозе знікнення, міжнародны фонд UNESCO абвясціў дзень роднай мовы — каб хоць у такі дзень на іх загаварылі, пра іх успомнілі. Родная мова шмат не патрабуе. Але калі ўжо назваў яе роднай, калі лічыш яе такой для сябе — павінен жа быць перад ёй хоць нейкі абавязак. Ці хоць часам пра яе думаць. Калі хоць палова з тых сямідзесяці чатырох працэнтаў, якія падчас апошняга перапісу назвалі роднай мовай беларускую, падумае аб яе лёсе — значыць, не ўсё яшчэ страчана. Хоць адзін дзень. Калі будзе яе афіцыйнае міжнароднае свята. Калі ты чуеш яе — ці то сучасную літаратурную, ці змешаную "трасянку", або мясцовую дыялектную — ведай, што гэта ўсё яна — наша беларуская мова. Не адварочвайся, а прымі яе, бо яе месца ў тваёй краіне. Нашы бацькі, дзяды і прадзеды нямала зрабілі, каб беларуская мова была прызнаная як роўная сярод іншых моў свету. Дык не дай загінуць ёй, жывой і непаўторнай, “з легендаў і казак” сатканай, “вобразнай, вольнай, пявучай”, цудоўнай роднай мове. У ДУА “Сярэдняя школа № 13 г. Магілёва “ ў гэты дзень пройдуць наступныя мерапрыемствы: v Выстава дзіцячых малюнкаў па творах беларускіх пісьменнікаў; v Віктарына”Загадкі роднага краю ”; v Хвілінкі свята ”Спяваем беларускія народныя песні”; v Конкурс чытальнікаў “Беларускія вершы”; v Выстава міні-газет ”Багата, родная ты мова!” v Акцыя” ”Люблю цябе, родная мова!” (кветка-прызнанне)
Дваццаць першага лютага святкуецца традыцыйнае свята – міжнародны дзень роднай мовы. Прынялі яго з нагоды ЮНЭСКА дзеля абароны і захавання культурнай разнастайнасці. Калі раней у усходняй сталіцы рабілася хаця б штосьці – напрыклад, дыктоўкі – то сёння Магілёў перажыў натуральна звычайны дзень. Адзінае, што трапілася на вока – невялічкія, фармату А4, плакацікі, з выявамі розных прадметаў з падпісанымі ўнізе іх беларускімі назвамі. Такіх рэчаў зашмат было ва універсітэце імя Куляшова і зусім крышачку — на вуліцах побач з карпусамі гэтага ВУЗа. Як потым адкрылася, такія невялічкія памяткі – справа рук мясцовага гістфаку. Што тычыцца навучальнай установы, то ва ўсім вялізарным універсітэце аніхто, акрамя дзвух факультэтаў – гістарычнага і – як тое не дзіўна — замежных моваў – нават не варухнуўся. Спецыфічную выставу па прынцыпе – прадмет+назва – арганізавала Алеся Валер’еўна Доўгаль з кафедры англійскага, агульнага і славаянскага мовазнаўства. На пакрытай тынкоўкай сцяне звычайным скотчам былі налепленыя тыя ж паперкі А4. Зроблена было цікава, побач з аркушамі – плакат, намаляваны студэнтамі. Ідзеш і чытаеш – бульба, півоні, кавун. Шэсць словаў з выявамі ядналіся ў гурты па прыналежнасці: адзежа, кветкі, ежа… Нажаль, такая рэч – адзіная ва ўсім універсітэце. Прытым – на шостым паверсе. Там месціцца не так шмат людзей, каб гэтае ацаніць. Бачна, што амаль нікому ацэньваць і не трэба. І праз усё гэтае чырвонай ніткай праходзіць, як не горка гэтае прызнаваць, абыякавае стаўленне пераважнай большасці беларусаў да сваёй роднай мовы. Поиск по сайту: |
Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав. Студалл.Орг (0.003 сек.) |